Bu hafta 35. hafta bitiyor. Geri sayım başladı gerçekten. Geçtiğimiz haftayı annemle ufaklığın tüm eşyalarını ayırarak, yıkayarak ve ütüleyerek geçirdik. Aslında kendisi uğraştı bende bebek odasına koyduğumuz uzanma koltuğunda seyrettim denebilir. Sanki evde yarış vardı... 15 dakikalık kısa yıkama programı, 40 dakikalık expres kurutma ve yeni posta... Valla bu devir kaç saat sürdü inanın hatırlamıyorum. Artık her şey bittiğinde şöyle bir dolaba baktım. Bizim kız değil 5 kız daha rahat rahat giyinebilir bu dolaptan.Doğum çantamız hariç her şey hazır gibi. Onu da bu hafta içerisinde hazırlayacağım. Aslında bizi epey bir valiz bekliyor, sanırım minik bebeğimizi önce anneannesinin eviyle tanıştıracağız. Biraz orada zaman geçip babamız bizimle olunca evimize döneriz diye düşünüyorum. Bu durum işleri kolaylaştıracak gibi. Ne de olsa yardımcı olduğu için yemek, ütü ,çamaşır derdi olmayacak. Bir tek ufaklık ve ben bir de babamız. Ona hala ufaklık dediğime bakmayın, aslında ismini bulduk bile. Ama malum gizlilik güzeldir. Doğunca buradan ilan edeceğim elbet :)
Bu haftalarda en zoruma giden şey uyumak. Düşüncelerden mi diyeceksiniz yoksa her gün ağırlaşmamdan mı bilmiyorum ama uyumak en büyük problem oldu benim için. Sabahın beşine kadar dön dur, hemen sonrasında ise sızarak uyu şeklindeyim hep... Sanırım bu durum ufaklık gelince alışmak zorunda kalacağımız uykusuzluğa hazırlık.. Neyse başa gelen çekilir sanırım diyerek bir sonraki yazıda görüşmek üzere.
Sevgiler
